تأثیر سرمایه ی اجتماعی بر افزایش قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران

از زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357، جنجال­ های متنوع و پر دامنه­ ای در روابط ایران و آمریکا شکل گرفته است. از آن هنگام تا کنون، دو کشور روابط سرد، پرتنش و خصمانه­ ای را سپری کرده­ اند و در روند چالش­ های متقابل، آمریکای ی­ها از الگوهای گوناگونی برای محدود کردن اهداف سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بهره گرفته­ اند. یکی از مهم­ترین و جدیدترین اقدامات آمریکا برای به چالش­ کشیدن نظام جمهوری اسلامی در تهدیدات نرم این کشور تجلی یافته است. از سوی دیگر جمهوری اسلامی با ابزارها و راهکارهای مختلف نسبت به این تهدیدات واکنش نشان داده است. در این فضای منازعه­ آمیز، مقاله حاضر در صدد ارزیابی ابزاری جدید به نام «سرمایه­ ی اجتماعی» برای مقابله با تهدیدات نرم آمریکا می­ باشد. از این رو مسأله­ ی اصلی پژوهش حاضر در این پرسش تجلی یافته است که «آیا می­ توان از سرمایه اجتماعی به مثابه­ ی ابزاری برای مقابله­ ی با تهدیدات نرم آمریکا استفاده کرد؟». در مقام فرضیه­ ی مدعای اصلی نوشتار حاضر این است که «جمهوری اسلامی می­ تواند با تکیه بر ابزار سرمایه اجتماعی و افزایش آن در سطح جامعه به ارتقاء و افزایش قدرت نرم خود بپردازد و از این طریق یعنی افزایش قدرت نرم موجبات خنثی­ سازی تهدیدات نرم افزاری غرب را فراهم سازد». مقاله­ ی حاضر توصیفی – تحلیلی و ابزار آن جمع­ آوری اطلاعات از منابع کتابخانه­ ای می­ باشد.